Zuid-Korea

Hallo allemaal,

Inmiddels ben ik aangekomen op mijn laatste bestemming: Taiwan! Taiwan is zo ontzettend mooi en echt een leuke bestemming om mee af te sluiten, maar eerst meer over mijn tijd in Zuid-Korea.

Aankomen in Zuid-Korea was even wennen. Misschien helemaal omdat ik niet in de hoofdstad Seoul aan kwam, maar op het minder toeristische eiland Jeju, waar bijna geen Engels gesproken werd. En dat kan wel een beetje lastig zijn als alles in het Koreaans geschreven is, wat oprecht onleesbaar is gezien het andere tekens zijn. Ik kreeg het gevoel dat dit is hoe analfabeten de woorden zien. Waarbij ik bijvoorbeeld de tekens van de bushalte die ik moest hebben maar vergeleek met de tekens op de bushalte om te kijken of het de juiste is. Ach gelukkig is er altijd nog Google Maps, mijn grote redder in nood, die me kan vertellen waar ik heen moet. Wat? Google Maps werkt niet goed in Zuid-Korea? Hoe is dat mogelijk? Gelukkig was ik uiteindelijk snel gewend aan hoe ik mezelf kon redden in het openbaar vervoer. De mensen, daar moest ik ook even aan wennen. Niet alleen omdat er maar erg weinig contact met me gemaakt werd door gebrek aan Engels (helemaal in verhouding met Indonesië, waar ik natuurlijk net vandaan kwam), maar ook omdat ze vrij ingetogen en op zichzelf zijn. Waar ik gewend ben om mensen even aan te kijken en gedag te zeggen als ik bijvoorbeeld in de natuur rondwandel, werd dat hier bijvoorbeeld bijna niet gedaan en werd er niet eens opgekeken bij het langs wandelen. De enige mensen die me aanspraken op straat waren Jehova getuigen of Christenen die me graag een foldertje wilden geven, maar vervolgens wel openstonden voor een praatje! Even een overgang dus, helemaal omdat er ook zo goed als geen andere backpackers waren. En dat na zolang omringd te zijn door andere mensen! Eigenlijk was het wel even goed om wat tijd te hebben om tot mezelf te komen. Alles even op een rijtje te zetten, foto's uit te zoeken, een boek lezen en in de avond gewoon relaxed Netflixen! Overdag ben ik veel op pad geweest, hoewel het weer niet altijd mee zat en het best veel heeft geregend.

Jeju is een vulkanisch eiland en staat vooral bekend om zijn natuur en wandelingen. Zo zijn er bijvoorbeeld rondom het hele eiland langs de kust wandelroutes aangelegd, waarvan ik een klein deel heb gelopen.

   
Ook heb ik een lavagrot bezocht, wat heel indrukwekkend was. Een lavatunnel van 13,4 km lang, meer dan 200.000 jaar geleden gevormd door een lavastroom. Alleen de eerste km was open voor publiek, maar toch mooi om zo ver in de tunnel te kunnen gaan en de invloed van de lavastroom te zien.

   
Daarna ben ik naar een uitkijkpunt gegaan voor de zonsondergang, ook ontstaan door een lava uitbarsting.

   
Hoogtepunt van Jeju was toch wel het hiken naar de top van mt Hallasan, in het midden van het eiland op een hoogte van 1950 meter. Dat betekende 9,6km omhoog en 9,6km weer naar beneden, maar het was zeker de moeite waard. Ik was alleen even vergeten dat ik de afgelopen maand bijna niet gewandeld had en vooral heb gedoken, waardoor mijn benen niet zo gewend waren aan zo'n flinke wandeling. Dat besefte ik me halverwege mijn  weg omhoog toen ik merkte dat het qua conditie erg goed ging, maar dat mijn benen toch wel pijn gingen doen. Gelukkig heeft een gezonde dosis doorzettingsvermogen me mee omhoog geholpen en heb ik ontzettend genoten van de mooie groene omgeving en het uitzicht (deels boven de wolken!).

   
Na Jeju ben ik door gevlogen naar Seoul, de hoofdstad van Zuid-Korea, waar toch wel een beetje meer Engels gesproken werd en Engels zichtbaar was in het straatbeeld. Seoul is een stad om gewoon lekker rond te lopen en verschillende markten met van alles en nog wat te bezoeken en met vooral een heel actief avondleven. Iedereen gaat 's avonds de straat op om bij een nightmarket te eten, te winkelen of nr straatartiesten te kijken. Erg gezellig! Ook leek dit me een goed moment om wat meer met Korea in contact te komen door af te spreken met Koreanen. Een avond ben ik met een jongen bier gaan drinken en nachos gaan eten in een superschattig biercafé, waar je op de grond zat en was het tijd om mijn eerste Koreaanse woorden te leren. Die woorden heb ik daarna ook maar meteen ingezet om toch te proberen gewoon wat meer mensen gedag te zeggen tijdens het wandelen, wat resulteerde in wisselende reacties, maar over het algemeen goed werd ontvangen! Soms werd er zelfs gedacht dat ik Koreaans sprak en werd er meteen van alles gezegd, waarop ik helaas toch weer in het Engels moest zeggen dat ik geen Koreaans sprak haha. In Seoul ben ik een berg gaan beklimmen, waar je een mooi uitzicht hebt over de stad. Mooi om te zien dat stad en natuur zo dicht bij elkaar kunnen zijn; omringd door natuur, maar toch uitkijkend over een megagrote stad. 

   
Ook ben ik door een vriend in contact gebracht met een vriendin van hem die in Korea woont, waarmee ik een echte Koreaanse zaterdagavond heb mogen beleven. De jeugd daar gaat op zaterdagavond naar een park, om gefrituurde kip te eten en bier te drinken. Niet met zijn allen, iedereen neemt een tentje mee, waar ze vervolgens in of voor gaan zitten (afhankelijk van het weer). Sommige mensen doen spelletjes, andere mensen liggen te slapen en er zijn vooral veel stelletjes die hun zaterdagavond daar samen rondbrengen. Erg grappig om mee te maken! Ik verbaasde me vooral over de honderden tentjes die ik zag staan toen ik aankwam en de tientallen folders van eetkraampjes die in onze handen werden gedrukt. Uiteindelijk een gezellige avond gehad met Ah Reum.

   
Wat ik verder heb gedaan in Seoul is het bezoeken van het Gyeongbokgung paleis, gebouwd in 1395, compleet met een voorstelling waarbij ze het verwisselen van de wacht naspelen. Bijzonder is dat veel Koreanen het leuk vinden om hier heen te gaan en Koreaanse klederdracht, een Hanbok, te huren, om daar vervolgens de hele dag in rond te lopen en overal foto's te maken. Oh ja dat is ook zoiets sinds ik in Korea ben, selfies overal (zonder selfiestick, ze zijn zo getraind dat ze die helemaal niet nodig hebben!). Zelfs bijvoorbeeld als je naast iemand in de bus zit die je dan de hele tijd selfies ziet maken. Ik kon in ieder geval ongegeneerd even oefenen met het maken van selfies, maar het is voor mij toch niet helemaal weggelegd...

   
Na Seoul ben ik door gereisd naar Sokcho, van waaruit ik Seoraksan national park heb bezocht. Een supermooi gebergte en dit was toch wel het hoogtepunt van Korea! Ik heb weer twee flinke wandelingen gemaakt die zeker de moeite waard waren en ik denk de mooiste van mijn hele reis.

   
Daarna ben ik doorgereisd naar Gyeongju, bekend om zijn graftombes. Niet zomaar graftombes, maar groene grote heuvels. Bijzonder om te zien! Helaas zat het weer in Gyeongju erg tegen en heb ik niet zo heel veel gedaan. Wel nog een oud cultureel stadje bezocht en daar rond gewandeld met een Frans meisje die ik in de bus ontmoet had.
   

   
Mijn laatste bestemming in Zuid-Korea was Busan. Het weer zat gelukkig weer mee en Busan is een stad aan het strand dus ik heb even 2 middagen lekker op het strand gelegen! Daarnaast nog een mooie (maar erg drukke, want landelijke vakantie) tempel bezocht.
   
Naar een gekleurd dorpje geweest.
   
En voor de afwisseling weer eens een wandeling in de natuur gemaakt. Met weer een tempel!
   
Gelukkig waren er in Busan weer wat leuke mensen in mijn hostel, waarbij ook nog een spontaan avondje mugcakes maken ontstond toen ik een Singaporees die al 1,5 jaar aan het reizen was vertelde dat het echt mogelijk was om een muffin te maken in een magnetron. Dat was smullen!

Nog als bonus wat Koreaanse merkwaardigheden voor de liefhebbers!

Regen... Waar wij als Nederlanders vaak niet eens op of om kijken als het begint te regenen, komen hier bij de eerste regendruppels hordes paraplu's tevoorschijn. Eén avond wilde ik wat te eten gaan halen in de buurtsupermarkt en zag ik allemaal mensen die supermarkt in rennen. Ik vroeg me af wat er aan de hand was en of er misschien een goede aanbieding was (en hoopte van harte dat er nog iets te eten te koop was voor mij). Totdat ik binnenkwam en zag dat ze allemaal naar de hoek met paraplu's liepen, terwijl het echt maar miezerregen was (ik had het niet eens bewust opgemerkt!). Maar zoals op de foto te zien is regent het soms wel écht! Ze bieden bij sommige bezienswaardigheden trouwens wel gratis paraplu's aan tegen de zon.

Schoonheidsideaal... De meiden hier zijn oprecht 's ochtends en 's avonds uren bezig met crèmetjes, maskers, haarverzorging (pfff uren föhnen, ik kan geen föhn meer horen) en make-up. In hostels was er zelfs een speciale ruimte met krukjes en heel veel spiegels en lampen.  Want als dat er niet was, betekende het lang wachten tot je eindelijk naar de wc kon of kon douchen. En voor het eerst sinds mijn reis dat ik bijvoorbeeld weegschalen tegen kwam in de badkamer! Ik vond het toch wel zorgwekkend om te zien dat uiterlijk hier voor de meiden zo belangrijk is.

Wc's hier zijn een verhaal apart. Toen ik op het vliegveld kwam, kwam ik een wc met deze afstandsbediening tegen, die mij toch wel erg benieuwd maakte waar de knopjes voor waren. Ik dacht slim te zijn om de knopjes uit te testen zonder op de wc te zitten, maar natuurlijk werkte dat niet. Na een aantal keer kon ik het toch niet laten om de knopjes te proberen toen ik in een wc in een winkelcentrum kwam. Lol gegarandeerd! Sommige wc brillen hadden brilverwarmimg (raar!). Alle wc's hebben een alarmbel, die je in kunt drukken en dan wordt de alarmcentrale gebeld (hoewel ik benieuwd was of dan de politie zou komen of een speciale wc-brigade en hoe lang het zou duren, heb ik deze toch maar niet uitgeprobeerd). En wat ook heel bijzonder was, was een tv scherm bij een benzinestation/ busstop waar een scherm hing met welke wc's bezet waren en welke niet. Echt waar! Bijzonder avontuur hè, die wc's in Zuid-Korea?!
   
Waar ik aan het begin moest wennen aan de wat meer ingetogen Koreanen, zijn ze eigenlijk best wel lief en hebben ze me een aantal keer weten te verrassen! Bijvoorbeeld toen ik rond liep in de regen met mijn backpack naar de bushalte en een vrouw naast me kwam lopen en haar paraplu boven me hield. In de bus naar een lokaal dorp, waarbij de oudjes in de bus ons begonnen te vertellen en gebaren dat we er de volgende halte uit moesten. Mensen op straat die hun eten of snoep met je willen delen. Of gewoon toch soms een lieve glimlach van iemand! Desondanks miste ik het open, warme, vriendelijke karakter dat ik tot nu toe gewend ben van andere landen in Azië en wat het reizen nog leuker en bijzonderder maakt.

Maar... Mijn laatste weken zijn aangebroken, dus ik ga nog even lekker genieten in plaats van achter de tablet zitten typen ;). Ik zie jullie snel! Meer foto's eventueel nog hier: https://biancacoppens.reislogger.nl/foto/zuid-korea.

Veel liefs,
Bianca